Karkonosze

Karkonosze stanowią centralną część Sudetów Zachodnich. Jest to najwyższe pasmo całych Sudetów. Znajduję się w południowo- zachodniej Polsce na granicy polsko-czeskiej. Po ich północnej stronie zlokalizowana jest Kotlina Jeleniogórska, na północnym- wschodzie Przełęcz Kowarska i Rudawy Janowickie, na wschodzie Wzgórza Bramy Lubawskiej ( Kotlina Kamiennogórska), na południowym- wschodzie Przełęcz Lubawska i Góry Krucze, na południu Podgórze Karkonoskie i na zachodzie Przełęcz Szklarska i Góry Izerskie.

Śnieżka

Najwyższym szczytem Karkonoszy znajdującym się na granicy polsko-czeskiej jest Śnieżka o wysokości 1 602 m n.p.m. Stanowi ona jednocześnie najwyższy masyw w całych Sudetach. Uznaję się ją za najbardziej rozpoznawalny szczyt Karkonoszy. Turyści odwiedzający Sudety jako główny cel stawiają sobie zdobycie Śnieżki. Wyprawa na górę nie należy do szczególnie ekstremalnych wyzwań, może na nią wejść praktycznie każdy. Jest więc tłumnie odwiedzana w sezonie letnim, zimą nieco rzadziej ze względu na warunki atmosferyczne, które utrudniają jej zdobycie. Znajdując się na szczycie możemy podziwiać cudowne panoramy, przy sprzyjających warunkach widoczność przekracza 200 kilometrów.

Śnieżka należy do Korony Europy, Korony Gór Polski, Korony Sudetów i Korony Sudetów Polskich. Ta magiczna góra stanowi symbol Karpacza i Karkonoszy. Na szczycie zlokalizowana jest barokowa kaplica pod wezwaniem św. Wawrzyńca - patrona przewodników z XVII wieku, oraz restauracja i obserwatorium meteorologiczne, a także schronisko „Na Śnieżce”, które zauważymy już z daleka ponieważ ma kształt charakterystycznych „spodków”. Najprościej dostać się na Śnieżkę z Karpacza, skąd mamy do wyboru kilka szlaków turystycznych, alternatywą jest wjazd na pobliski szczyt – Kopę, wyciągiem krzesełkowym.

Karkonoski Park Krajobrazowy

Niepowtarzalne walory Karkonoszy i ich wyjątkowość doprowadziły do powstania już w 1933 roku, w miejscach najbardziej cennych pierwszych rezerwatów przyrody: Śnieżne Kotły, Czarny Kocioł, Kocioł Łomniczki, Kocioł Małego Stawu, Kocioł Wielkiego Stawu. Po zakończeniu II Wojny Światowej rozpoczęły się starania w celu utworzenia parku narodowego. Jako pierwsi kroki w kierunku zrealizowania zamierzonego celu podjęli profesorowie z Uniwersytetu Poznańskiego i Uniwersytetu Wrocławskiego. Na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów, po kilkunastu latach przygotowań i uzgodnień 16 stycznia 1959 roku, powstał Karkonoski Park Narodowy.

Obecnie powierzchnia parku to 5580 hektara. Największą część parku zajmują lasy - 3942 hektara, które objęte są głównie ochroną częściową. Piętro subalpejskie i alpejskie czyli tereny położone powyżej górnej granicy lasu o powierzchni 1726 hektara objęte zostały ochroną ścisłą. Park obejmuje Główny Grzbiet Karkonoszy od zachodnich zboczy Mumlawskiego Wierchu na zachodzie po Przełęcz Okraj na wschodzie.

Do Parku przynależą także dwie enklawy na Pogórzu Karkonoskim : Góra Chojnik i Wodospad Szklarki. Karkonoski Park Narodowy jest swoisty laboratorium Przyrody. Część Parku, objęta ochroną ścisłą, nie podlega ingerencji człowieka od 40 lat. Dzięki temu naukowcy mają możliwość obserwowania naturalnych procesów w ekosystemie i śledzenia zachodzących w nim zmian. Ten obszar jest przyrodniczo niepowtarzalny i stanowi w tej chwili poligon badawczy wielu instytucji naukowych. Istnienie w jednym miejscu tak dużej ilości terenów ochronnych, na stosunkowo nie dużej powierzchni najlepiej pokazuje niepowtarzalne wartości przyrodnicze, kulturowe i krajobrazowe tej części Sudetów Zachodnich.

Obszar Karkonoszy słynie z dużej ilości pięknych wodospadów. Najpopularniejsze wodospady w Karkonoszach to: Wodospad Kamieńczyka, Kaskady Łomniczki oraz Wodospad Szklarki. W Karkonoszach możemy znaleźć przepiękne kaskady na wielu potokach. Zwiedzanie tych niesamowitych krajobrazów jest świetnym pomysłem na spędzenie czasu w górach. Przy wielu z nich znajdują się punkty widokowe, schroniska czy restauracje. Czekają nas niezapomniane widoki. Odwiedzając Karkonosze nie można pominąć tych charakterystycznych dla nich miejsc.